غلامرضا سمیعی؛ محقق فلسفه و عرفان، ادیب، نویسنده و شاعر متخلص به «کیوان»
در سال۱۲۹۲خورشیدی در کرمانشاه به دنیا آمد.

وی در کنار دروس دبستان به فراگیری علوم عربی و قرآن پرداخت و تا مقاطع
بالاتر ادامه داد. در نوزده‌سالگی برای ادامه تحصیل علوم دینی راهی قم و مشهد شد و
از حضرات آیات شاه‏آبادی، حجت‏کوه‏کمره‏ای و ادیب نیشابوری ثانی و… بهره برد. وی
در تهران مباحث کلام و عرفان، معقول و منقول و ریاضیات را فرا گرفت و سپس در زادگاه
خود به امور اداری پرداخت. استاد کیوان سمیعی در طول حیات خویش، تحقیقات عمیقی درباره
شعر، عرفان و ادب فارسی انجام داده و در کنار کار، به پژوهش و تحقیق پرداخته و آثاری
را به وجود آورده است.

ازجمله این آثار؛ «اوراق پراکنده»، «مقدمه بر خاک‌نشینان عشق» و «رساله
تاریخ فلسفه» و… هستند. وی قبل از مرگ، کتابخانه شخصی خود را به دانشکده ادبیات دانشگاه
رازی کرمانشاه اهدا کرد.

گزیده‌ای از اشعار کیوان سمیعی به نام «راز دل» منتشر شده است. این دفتر
غزلیات و قصاید وی را دربرمی‌گیرد.

سمیعی که در شعر «کیوان» تخلص می‌کرد در غزل مسائل تعلیمی و فلسفی را
نیز وارد کرد، با این حال کلامش ساده است و از لحن غنایی هم به دور نیست. اما قصاید
او بیشتر به حال و هوای قصاید سنتی نزدیک است و در آن‌ها اصطلاحات علمی و تبعیت از
اشعار شعرای ادبیات عرب هم دیده می‌شود.

استاد سمیعی در پی سرطان حنجره در هشتادسالگی درگذشت و در قطعه مقبرهالشعراء
بهشت‌زهرا(س) به خاک سپرده شد.

بعضی از آثار وی عبارتند از:

«اوراق پراکنده» شامل پنج جلد مطالب عرفانی و
ادبی و اجتماعی، «شرح لاهیجی گلشن راز» مقدمه مفصلی بر شرح لاهیجی گلشن راز، «شرح حال
طبیب اصفهانی»، «زندگانی حیدرقلی سردار کابلی» و «مقدمه بر اوصاف‌الاشراف خواجه‌نصیر
طوسی».