<img align=”left” class=”news_corner_image” src=”/files/fa/news/1396/7/1/154665_998.jpg”><p dir=”RTL”><a name=”_387xge3i50y”></a><span dir=”LTR”></span></p>

<p dir=”RTL”><a name=”_gppfureq7vy”></a><span style=”font-weight: bold;” lang=”AR-SA”></span><span dir=”LTR”></span></p>

<p dir=”RTL”><span lang=”AR-SA”>حوزه اثر نقد
معماری بسیار گسترده و فراگیر است و برخلاف تصور رایج که نقد معماری را تنها به
مقالات روزنامه‌ها و مجلات یا گفت‌وگو و بحث‌های تخصصی محدود می‌داند، جایگاه‌های
متعددی عرصه ظهور و نقش‌آفرینی نقد در زمینه معماری هستند. این گستردگی و حضور
پررنگ نقد در زندگی معمارانه باعث نشده تا اهمیت و جایگاه آن به‌درستی شناخته شود
و بسیاری از عرصه‌های نقد معماری مورد غفلت واقع شده، محدود بودن و کم بودن مقالات
رسمی و کتب چاپ شده در این باب خود گواهی بر این مطلب است.</span><span dir=”LTR”></span></p>

<p dir=”RTL”><span lang=”AR-SA”>در‌عین‌حال
چون فرآیند شکل‌گیری اثر معماری تبیین نشده و تا حدی مبهم است، اکثر افراد ادراک
معماری و ارزیابی و نقد آن را فرآیندی شخصی احساسی یا شهودی و بی‌نیاز از معیارهای
روشن و مشخص می‌شمارند. این موضوع بر پیچیدگی‌ها و ابهامات مباحث مرتبط با نقد
معماری افزوده و نزدیک شدن به آن را دشوار می‌کند. در این میان اهمیت نقد به‌عنوان
یکی از وجوه تاثیرگذار بر فرآیند طراحی تا آن‌جاست که می‌توان ادعا کرد که بخش
مهمی از فرآیند آموزش معماری(لازم به‌ذکر است که در این جستار منظور از آموزش
معماری، مجموعه فعالیت‌هایی است که در جهت آموزش فرآیند طراحی معماری و حول محور
ارتباط بین دانشجو و استاد شکل می‌گیرد) در مدارس، حول محور نقد شکل گرفته است.</span><span dir=”LTR”></span></p>

<p dir=”RTL”><span lang=”AR-SA”>پس آنچه تحت
عنوان نقد آموزشی مطرح می‌شود بخشی از مجموعه فعالیت‌هایی است که در یک رابطه
انتقادی (دو یا چند طرفه) بین استاد و دانشجو در جریان است و مدرس در پی آن است که
به کمک ابزار نقد و در یک فرآیند آگاهانه هدفمند مفاهیم و موضوعات مورد نظر خود را
به دانشجو منتقل کند و در مقابل انتظار دارد که این رابطه یک‌طرفه نبوده و دانشجو
بتواند نقش خود را در آن ایفا کند. ایفای نقش طرفین در این رابطه بسته به نوع روشی
است که مدرس به کار می‌برد که البته می‌توان اذعان کرد که تا حدودی شخصی و وابسته
به قابلیت‌های مدرس و تجربه‌‌اش در این زمینه است. و آنچه در این میان ضروری است
رسیدن به چارچوبی است که بتواند برای هر روشی، هر چند شخصی یا حتی شهودی قابل
تعمیم باشد. چارچوبی که تنوع ایده‌های دانشجویان و خواسته‌های اساتید را پوشش داده
و از طرفی قابلیت هماهنگی با روش‌های متفاوت آموزش طراحی معماری نظیر ماکت‌سازی،
کلاژ، طراحی با دست آزاد و به‌خصوص اسکیس‌های کوتاه مدت را داشته باشد. مسئله
دیگری که نباید فراموش کرد بررسی و سنجش میزان تاثیر نقد آموزشی هدفمند و آگاهانه
در فرآیند آموزش معماری است و بدیهی است که نقد آموزشی در صورتی قابل سنجش است که
از ابتدا نظام‌مند و برنامه‌ریزی شده اجرا شود و در هر مرحله از فرآیند آموزش به‌صورت
منظم و مداوم مورد ارزیابی قرار گیرد و تنها در صورتی امکان ادامه فرآیند آموزش
وجود داشته باشد که اهداف تعیین شده در هر مرحله محقق شود.</span><span dir=”LTR”></span></p>

<p dir=”RTL”><span lang=”AR-SA”>تاثیر مثبت
این همزمانی (فرآیند سنجش و ارزیابی و فرآیند آموزش) در زمان ارزشیابی پایانی
پروژه‌های دانشجویان مشخص می‌شود، چرا که در جلسات داوری برای ارزشیابی نهایی
معمولا فرآیند طراحی توسط دانشجویان به‌صورت ناقص یا ضعیف نشان داده می‌شود و
بیشتر به ارائه پروژه و حواشی آن پرداخته می‌شود و تشخیص ارتباط بین ایده‌های اولیه
و محصول نهایی به‌سادگی میسر نیست…</span><span dir=”LTR”></span></p>

<p dir=”RTL”><span dir=”LTR”></span></p>