متاسفانه چند سالی است که نقد هنری در کشور و امتداد آن نقد سینمایی دچار بیماری شدیدی شده که بخشی از آن به جامعه منتقدان و رسانه‌ها بازمی‌گردد و مقداری به هنرمندان.
حضور برخی از افراد جویای نام به‌نام منتقد در بعضی رسانه‌ها و برنامه‌های فرهنگی-هنری که متاسفانه بینش و سواد لازم را برای نقد ندارند یا اگر سواد دارند تربیت ذهنی برای تجزیه‌وتحلیل آثار را ندارند و از این‌رو باعث لطمه زدن به اثر از سویی و نیز وجهه منتقدان از طرف دیگر می‌شوند، باعث انزوای برخی منتقدان حقیقی شده تا این افراد به‌عنوان منتقد به حساب نیایند.
از منظر دیگر، عده‌ای از هنرمندان نقدپذیر نیستند و جدا از مشکل منتقدنماها، این هنرمندان چنان خود را تافته‌ای جدابافته و خالقی بی‌همتا در خلق اثر هنری می‌دانند که کمترین حس نیازی به نقد آثارشان نمی‌بینند.
در این میان، انجمن‌هایی وجود دارند که در حد یک اسم هستند فقط به‌دنبال عضوپذیری بیشتر و گرفتن حق عضویت هستند و با قوانین عضوپذیری کمی‌ای که دارند کاری به کیفیت نقدها و توجه به آن‌ها برای گرفتن عضو ندارند.
همه این‌ها باعث می‌شود که نقد فیلم از هر منظری فاقد اعتمادپذیری برای اهالی سینما و نیز مخاطبان آن باشد و باید تا دیرتر نشده، فکری به حال این موضوع کرد.
استفاده از منتقدان باسابقه؛ خوش‌نام و متعهد و متخصص در این زمینه می‌تواند آبروی رفته این هنر رو به نابودی را بازگردانده و ایجاد قوانین و مهم‌تر از آن عمل به آن‌ها برای عضوپذیری منتقدان در یک نهاد صنفی مثل انجمن منتقدان می‌تواند در این راه سودمند باشد.
