قصه پایه نوشتن فیلمنامه ،ساخت مجموعه های تلویزیونی و فیلم های سینمایی است. در کشورهای صاحب سینما به قصه بسیار اهمیت می دهند، در کشور ما با اینکه جشنواره قصه گویی هم برگزار می شود،اما به قصه ها آن طور که باید اهمیت نمی دهند. این در حالی است که درتاریخ ایران قصه گویی از اهمیت خاصی برخوردار بوده است، در همین خصوص با احترام السادات برومند مجری دوست داشتنی و قصه گوی برنامه های کودک و نوجوان سال های پیش گفت و گویی انجام داده ایم که می خوانید:
برومند در پاسخ به این سوال که چرا آن طور که باید به قصه ها در ساخت فیلم های تلویزیونی اهمیت نمی دهند به صبا گفت: یک سری به کتاب فروشی های شهر بزنید متوجه می شوید به غیر از قصه های قدیمی ، خیلی کتابهای خوبی برای کودک و نوجوان نوشته شده است. کتابهایی که در مهد کودک ها و مدارس هم استفاده می شود . اینکه چرا تولید کنندگان فیلم ها سراغ این کتابها نمی روند را باید کارشناسان این عرصه مورد بررسی قرار دهند.
وی درباره این موضوع که در گذشته  قصه یکی از پایه های برنامه کودک در گذشته بود، چرا الان به این مهم کمتر توجه می شود، توضیح داد: زمانی که من برنامه کودک و نوجوان را اجرا می کردم ، هرشب قبل از پایان برنامه آیتم قصه گویی داشتیم. خدا رحمت کند خانم عاطفی را، این بخش را ایشان اجرا می کردند.بچه ها خیلی این بخش را دوست داشتند و استقبال می کردند. در رادیو هم برنامه ای بود که هرشب ساعت نه برای بچه ها قصه می خواندند. این برنامه تا چند سال پیش هم پخش می شد. باید بررسی کنیم چرا این برنامه ها دیگر روی آنتن نمی رود؟ شاید طبق بررسی های اداره آمار سازمان صدا و سیما این نوع برنامه ها مخاطب نداشته است.چون غیر از این دلیل هربهانه ای بیاورند پذیرفته نیست. رادیو و تلویزیون باید فرهنگ قصه گویی را زنده نگه دارد. قصه گویی باعث می شود ،تا تخیل بچه ها قوی شود.