بی شک اگر اهل ریسک نبودم فوتبالیست نمی‌شدم و هرگز نمی‌توانستم در زندگی‌ام به جایی برسم، زیرا زندگی بدون ریسک جواب نمی‌دهد؛ البته نمی‌گویم که همه ریسک‌های زندگی‌ام نتیجه مثبتی داشته، اما جرات این را داشته‌ام که هر مقوله‌ای را تجربه و امتحان کنم و آن‌قدر کم هوش نیستم که ریسک‌های منفی را بپذیرم.

درباره حضورتان در عرصه اجرا و دلایل موفقیتان در برنامه «زابیواکا» کمی توضیح دهید.
درابتدا بگویم که من و مجید یاسر دراین برنامه اجرا نمی‌کنیم اما به هرحال من و هم نسلانم بیننده‌های خوبی بوده‌ایم. من از قدیم به دیدن برنامه‌های مختلف و نوع اجرای مجریان مختلف نشسته‌ام که همین توجهات در کیفیت کارم موثر بوده است.

گفتید در برنامه «زابیواکا» اجرا نمی‌کنید؟ منظورتان چیست؟
از این‌که به عنوان مجری به مردم امر و نهی کنم متنفرم و تلاشم این است آن سادگی لازم را در اجرا داشته باشم، زیرا معتقدم مخاطبان دوست دارند واقعیت را بشنوند و دروغ را دوست ندارند و آن را باور نمی‌کنند، لذا در این برنامه با مردم می‌گویم و می خندم و حالم خوب است.

می‌توان گفت اجرای شما و مجید یاسر وجهی نمایشی دارد که به مذاق مخاطب خوش می‌آید؟
بله موافقم.

چگونه به این وجه رسیده‌اید؟
پیش از ضبط با مجید یاسر هماهنگ می‌شویم و با توجه به متن درباره نکات طنز و موقعیت‌های کمدی به نتیجه می‌رسیم و به نوعی باهم هماهنگ می‌شویم.

شما در عرصه بازیگری نیز فعال هستید. بازیگر بودن شما چقدر در اجرای برنامه «زابیواکا» به کمکتان آمده است؟
بسیار زیاد؛ همه بده بستان‌هایی که میان من و مجید یاسر در می‌گیرد نتیجه تجاربی است که در بازیگری آنها را کسب کرده‌ام. البته اگر به جز مجید یاسر شخص دیگری پارتنر من بود و مثلا یک فوتبالیست یا خواننده جای او بود هرگز چنین موقعیت‌هایی شکل نمی‌گرفت.

چگونه به این روند و در واقع بده بستان رسیدید؟
من و مجید یاسر سالهاست که باهم رفیقیم و هر دو بچه پایین شهر هستیم، با اشاره‌ای متوجه منظور هم می‌شویم و نتیجه این
صمیمیت اتفاقی است که جلوی دوربین رخ می‌دهد.

چطور به این زبان طنز رسیدید؟
با توجه به زندگی سخت هموطنان و وضعیت اقتصادی نابسامانی که وجود دارد به این نتیجه رسیدیم که با زبانی طنز، خنده بر لب مخاطبان بنشانیم. البته کار بسیار سختی است، زیرا آدم‌های امروز به راحتی نمی‌خندند. طی این مدت کوتاه نیز بازخوردهای خوبی دیده‌ام و همین که مخاطب لحظه‌ای بخندد و شاد باشد برایم کافی است.

شما بداهه پرداز خوبی هستید. بداهه پردازی چقدر بر کیفیت اجرای شما موثر است؟
در برنامه‌های زنده مجری باید در صدم ثانیه تصمیم بگیرد که چه بگوید و چگونه بدن را در فرم درست قرار دهد که همه این‌ها به نوع بداهه پردازی شخص بر می‌گردد. حتی زمانی که متن را به من می‌دهند سعی می‌کنم آن را پیش از ضبط نخوانم و در لحظه با موقعیت‌های آن مواجه شوم.

پیش از تولید برنامه و حتی در قسمت‌های اول به این فکر نکردید که حال و هوای جدی به برنامه بدهید؟
اگر قرار بود با مخاطب و اتفاقات برنامه جدی برخورد کنیم مخاطب آن را نمی‌پذیرفت.

بله، وجه تمایز این برنامه حال و هوای طنز و شاد آن است اما فضای موجود و نوع پرداخت شما به مسائل و شوخی‌های کلامیتان باعث نشده با محدویت مواجه شوید؟

خیر؛ اما مطمئنم اگر کلیپ‌های برنامه در تلویزیون پخش شود باز هم با استقبال مخاطبان مواجه خواهیم شد.

به نظر می‌رسد کنترل شما در حین ضبط کمی سخت است!
بله، گاهی کارگردان در حین ضبط، دیالوگ‌هایی از من و مجید می‌شنود و متعجب می‌شود، اما به هرحال تلاشش این است که با ما تعامل خوبی برقرار کند.

فکر می‌کنید پس از این کار باز هم  بازی در آثار طنز به شما پیشنهاد شود؟
این احتمال وجود دارد. البته بازی در عرصه طنز را تجربه کرده‌ام؛ در فیلمی با زنده یاد لوون هفتوان همبازی شده‌ام که کارگردان آن رضا سبحانی است و پس از آنکه مخاطب آن را ببیند با وجوه جدیدی از شخصیتم مواجه خواهد شد؛ البته این برنامه کمی سخت است چون به صورت زنده به روی آنتن می‌رود و کات و تکراری در میان نیست.

به نظرتان ویژگی‌های برنامه «زابیواکا» چیست؟

و سخن آخر؟
تلاشمان این است که تابوی موجود را بشکنیم و با مطرح کردن شوخی‌ها و لحن طنز، حال مردم را خوب کنیم که البته در این میان به مسائل سیاسی نمی‌پردازیم؛ مورد دیگر این‌که هیچ‌گاه از شنیدن انتقاد نترسیده‌ام و به دنبال به به و چه چه و تایید گرفتن نیز نبوده‌ام؛ ازهمان زمان که در اوج فوتبال بودم تا الان خود را سانسور نکرده‌ام و صراحت کلامم همیشه وجود داشته و به اصلاح سرم به روی شانه کسی نبوده است و در هربرنامه‌ای که مرا می‌خواهند همان اول کار این موضوع را مطرح می‌کنم و می‌گویم اگر با اخلاق و منش من نمی‌توانید کنار بیایید، می‌روم. با توجه به زندگی سخت هموطنان و وضعیت اقتصادی نابسامانی که وجود دارد به این نتیجه رسیدیم که با زبانی طنز، خنده بر لب مخاطبان بنشانیم. البته کار بسیار سختی است، زیرا آدم‌های امروز به راحتی نمی‌خندند. طی این مدت کوتاه نیز بازخوردهای خوبی دیده‌ام و همین که مخاطب لحظه‌ای بخندد و شاد باشد برایم کافی است.