به گزارش «صبا»، فیلم سینمایی «پاسیو» ساخته مریم بحرالعلومی که
در جشنواره جهانی فیلم فجر گذشته موفق به کسب سیمرغ شد، این روز‌‌ها در گروه هنر و
تجربه اکران است. کریم امینی ایفاگر یکی از نقش‌‌های این فیلم سینمایی است. با او
به بهانه اکران «پاسیو» به گفت‌وگو نشستیم که در ادامه می‌خوانید.

«پاسیو» اولین ساخته مریم بحرالعلومی، سعی کرده
بود در متن و محتوا نگاه متفاوتی داشته باشد و تجربه متمایزی را در سینما در
اندازه خود رقم بزند. «پاسیو» سراغ داستانی رفته که برای همه ما ملموس است اما در
سینما کمتر به آن پرداخت شده، از دید شما به‌عنوان بازیگر، این نگاه متفاوت در فرم
و محتوا و ابعاد خود نقش، چقدر در انتخاب این کاراکتر برای بازی تاثیر داشت؟

من از ابتدای ساخت فیلم و زمانی که خانم بحرالعلومی به‌دنبال
فیلمنامه برای تولید اولین اثر سینمایی خود بود در کنارشان حضور داشتم. زمانی که
خانم بحرالعلومی به فیلمنامه دلخواه خود رسیدند با من برای ایفای این شخصیت صحبت
کردند. بعد از آن‌که فیلمنامه را خواندم، از آن‌جایی که قصه و شخصیت را دوست
داشتم، آن را پذیرفتم. اما از همان ابتدا باهم توافق کردیم در ایفای این شخصیت، آن
را فردی درون‌گرا‌تر در نظر بگیریم تا کاراکتری که من قبلا در فیلم «آبنبات چوبی»
بازی کردم را تداعی نکند.

به نکته خوبی اشاره کردید، این دو کاراکتر هر
دو از یک قشر در اجتماع برخاسته‌اند و به جهت فضای زیستی شباهت‌‌هایی باهم دارند،
هر چند که به قول خود شما این کاراکتر بسیار درونی‌تر است! برای آن‌که این شباهت‌‌ها
کمتر و کمتر شود چه تمهیدی را در پیش گرفتید؟

از صفر تا صد «پاسیو» به این نکته فکر کردیم که این شخصیت
به کاراکتر‌‌هایی که من قبلا بازی کردم، شبیه نشود. شخصیتی که در «آبنبات چوبی»
ایفای آن را بر عهده داشتم به‌مراتب انسانی برون‌گرا‌تر از این شخصیت بود. اما
کاراکترم در «پاسیو» بسیار درونی است، از جنس کسانی که هنوز هم در این اجتماع
هستند، کمتر با آدم‌‌های این روزگار به‌خصوص با جوانان ارتباط برقرار می‌کنند و به
سبب نوع زندگی همیشه درگیر کار بودند و خودشان را درگیر مولفه‌‌های زندگی امروزی و
مدرن نمی‌کنند؛ انگار بیش از آن‌که با انسان رفیق باشند با پرنده رفاقت دارند. این
شخصیت از ابتدا به این شکل نبود و در نتیجه گفت‌وگو‌‌هایی که باهم داشتیم به چنین
شمایلی از شخصیتی او رسیدیم. این شخصیت کاملا روی لبه تیغ بود و این ترس وجود داشت
که نکند لات به معنای کلیشه‌ای آن شود. همه این‌ها خطرات ایفای این نقش بود که من
آن را به جان خریدم. از سویی دیگر من در این محله‌‌ها بزرگ شدم و جنس این‌گونه از
کاراکتر‌‌ها را به‌خوبی می‌شناسم و حتی برای آن مابه‌ازا دارم و اگر ده کاراکتر
دیگر از این قشر به من پیشنهاد شود، می‌توانم به آن فکر کنم و طور دیگری به معرض
تماشا بگذارم.

به‌طور کل برای ایفای کاراکتر‌‌ها از مابه‌ازای
بیرونی آن وام می‌گیرید؟

برای ایفای کاراکتری که به خود من نزدیک باشد، طبیعتا کمی
از خودم وام می‌گیرم و تا حدی هم به‌دنبال مابه‌ازای بیرونی برای آن می‌گردم. اما
برای بازی کاراکتری از خودم دور باشد مثل شخصیت یک چریک که در سریال «رنج پنهان»
ایفا کردم، از شنیده‌ها، منابع و اطلاعاتی که در رابطه با این جنس شخصیت‌‌ها موجود
است، بهره می‌گیرم چرا که طبیعتا در حال حاضر مابه‌ازای چنین فردی را در جامعه
نداریم. اما شخصیتی که در «پاسیو» آن را ایفا کردم برای حال حاضر جامعه است. مابه‌ازایی
برای آن داشتم، کمی از خودم به آن اضافه کردم و درنهایت با تعامل با کارگردان و
اهل فن به چنین شخصیتی رسیدم.

شما خودتان سابقه سال‌ها دستیاری کارگردان را
داشتید و این اواخر اولین فیلم سینمایی خود را ساختید، این یعنی شما فارغ از
بازیگری دارای یک نگاه کارگردانی نیز هستید. در «پاسیو» کاملا در خدمت فیلمنامه و
کارگردان بودید یا به سبب داشتن این نگاه با کارگردان تعامل داشتید؟

من وقتی بازیگر یک کار هستم، فقط بازی می‌کنم. به هیچ چیز
دیگری نه فکر می‌کنم و نه فرصت فکر کردن دارم. کوچک‌ترین دخالتی نداشتم، در مورد
کاراکتر خودم و بازی آن پیشنهاداتی مطرح می‌کردم که یا مورد قبول کارگردان بود یا
نبود.

فیلم در گروه هنر و تجربه اکران شد، به نظرتان باتوجه
به شرایط اکران، این اثر آن‌طور که باید دیده شد؟

این فیلم اساسا برای گروه هنر و تجربه ساخته شد و به جهت
نوع نگاهی که در محتوا و فرم آن وجود داشت و این‌که مخاطب را به تعمق وا می‌دارد،
گزینه چندان مناسبی برای اکران در گروه آزاد نبود. به هر حال فیلم‌های اکران آزاد وجه
سرگرم‌کننده دارند و از مولفه‌‌های مشخصی در ساخت آن آثار بهره می‌گیرند تا عموم
مخاطب را درگیر کنند، اما «پاسیو» یک فیلم تجربی است و نگاه خاص‌تری در ساخت آن
لحاظ شده بود. به نظرم زحمات ما آن‌طور که باید دیده نشد. فیلم در جشنواره جهانی
سیمرغ گرفت و از این حیث برای خانم بحرالعلومی خوب بود اما برای من به‌عنوان
بازیگر که انرژی قابل توجهی را صرف ایفای این شخصیت کردم، اتفاق خوبی نیفتاد. به
هر حال بازیگر یک کاراکتر را انتخاب می‌کند و برای آن زمان و انرژی می‌گذارد تا
دیده شود. دوست داشتم این فیلم و شخصیت بیشتر دیده شود تا پیشنهادات جذاب‌تری هم
در ادامه برایم مطرح شود. البته بخشی از این اتفاق به این موضوع برمی‌گردد که من
این اواخر در مقام کارگردان هم در سینما فعالیت کردم. وقتی یک بازیگر دست به
فیلمسازی می‌زند ناخودآگاه یک گاردی نسبت به او گرفته می‌شود، این اتفاق برای
بازیگر خطرناک است اما من از ابتدا به فیلمسازی و کارگردانی علاقه‌مند بودم البته
بی‌نهایت بازیگری را دوست دارم و همیشه سعی کردم نقش‌‌های مختلف را انتخاب کنم
چنانکه در کارنامه کاری‌ام این این قضیه مشهود است.

ملیکامومنی راد