به گزارش خبرنگار صبا، بسیاری از حوادث با یک عکس خاص در حافظه تاریخ نقش بسته است
به گونه ای که آن عکس به تنهایی بار معنایی و حتی احساسی همه حوادثی را که به آن
تصویر مربوط بوده و حادثه ای مهم یا دنباله دار ایجاد کرده است، بازگو می کند.

همه ما تصویر شهادت محمد الدوره کودک فلسطینی را که در پشت پدر
زخمی اش پناه گرفته بود و هر دو فاقد دفاع بودند به یاد داریم. این تصویر همه
جریان انتفاضه دوم را به تنهایی روایت می کرد؛ تصویری که بازگوکننده صحنه های
دردناکی بود که در آن سال ها هر روز بر آن مردم می گذشت.

این اهمیت تصویر سبب شد تا کیانوش الطافی برنامه ای با نام «عکس هایی که جهان را تکان می ­دهد»برای
پرس تی وی تهیه کند تا به بازخوانی عکس هایی بپردازد که خود راویان تاریخ جهان
شدند. این گفتگو را با هم می خوانیم:

*هدف اصلی و ایده
اولیه شما از تهیه این برنامه چه بود؟

-این برنامه به نوعی ادای دین است به اصحاب رسانه و به ویژه
عکاسان تصاویری که ماندگار شده اند. در این برنامه بیشتر به خود عکس، مجموعه
عواملی که صحنه مورد عکاسی را ایجاد کردند و سپس عکاس پرداخته می شود.

عکس هایی که انتخاب می شوند از مواردی هستند که تاریخ عکاسی
خبری جهان را پربار کرده اند و یافتن آنها بیشتر از طریق رسانه های خبری و سایت
های تخصصی عکاسی انجام شده است. معمولا عکس های مهم دنیا در بسیاری از سایت ها با درجه بندی های مختلف دیده می شود و
ما نیز بر این اساس آنها را انتخاب کرده و روی آن کار می کنیم. برای مطرح بودن در
برنامه «عکس هایی که جهان را تکان می ­دهد» باید مولفه مهمی در عکس باشد و آن تاثیر
عمیق اثر ثبت شده در روند سیاست، و یا فضای فرهنگی و اجتماعی جامعه جهانی است.

*چند قسمت این برنامه از پرس تی وی پخش شده و بازخوردهای آن چگونه بوده است؟

-پخش به قسمت چهلم رسیده اما در حال تولید ۱۳ قسمت از فصل
چهارم آن هستیم. بازخوردهای بیشتر را از طریق آپارات و اینستاگرام دریافت می­ کنیم
و بیشتر آنها برنامه را مثبت و تاثیرگذار می دانند. به هر حال هم تاریخ جذاب است و
هم عکاسی.

*آیا برنامه مشابهی در سایر شبکه های بین المللی در جهان سراغ
دارید؟

-به جرات می توان بگویم برنامه «عکس هایی که جهان را تکان می
دهد» هیچ مشابهی در دنیا ندارد. نزدیکترین کار این بوده که برخی عکس ها سوژه فیلم
های مستندی شده اند که بصورت کامل به آنها پرداخته شده است مانند عکس «ضارب کندی»
یا «کودک و کرکس» که عکس های بسیار مشهوری در دنیا هستند اما هیچ مجموعه ای در
دنیا کار نشده که عکس ها را به شکل یک سریال مستند، بهانه بحث خودش کرده باشد و هر
عکس را بطور مجزا تبدیل به مستندی مستقل کرده باشد.

*به تکان دهنده بودن اشاره دارید آیا تم این برنامه اصرار بر
تلخ بودن حوادث دارد؟

-عکس هایی که ما انتخاب می کنیم باید دو خاصیت داشته باشند؛
اول جهانشمول بودن داستانی که عکس روایت می کند و دوم تکان دهنده بودن و تاثرگذار
بودن در تاریخ.

ممکن است ذات اتفاقی که ثبت شده است شیرین و مفرح هم باشد
مانند عکسی که جنین دست جراحش را که در حال درمان وی در شکم مادر است لمس می کند و
این یک اتفاق شگرف پزشکی است و اساسا نقطه عطفی شد در جهت مخالفت با سقط جنین یا
عکس هدیه متقابل لباس های ورزشی میان پله سیاه پوست برزیلی و بابی مور انگلیسی در
جهت ضدیت با نژادپرستی، اما واقعیت امر این است که بیشتر عکس هایی که گرفته می شود
به حوادثی اشاره دارد که نوعی تلخی را در ذات خود دارند.

*با عکاس هایی که آن شاهکارها را به وجود آورده اند، هم صحبت می کنید؟

-برای برنامه ما عکس ها به سه دسته تقسیم می شوند؛ عکس هایی
که عکاسش مشخص نیست. عکاس هایی که در دسترس نیستند و عکس هایی که با پدیدآورنده
اش گفتگو می کنیم مانند گرک ماریونویچ که موفق شدیم با او از طریق اسکایپ
ارتباط برقرار کنیم.

*در مجموع این عکس ها اثری از ایران یا عکاس های ایرانی هم
دیده می شود؟

-دو عکس ایرانی هم داشتیم؛ عکس «جنگ زنده است» اثر داوود
عامری و عکس عمر خاور و فرزندش اثر احمد ناطقی که در مورد حلبچه است و با آنها نیز
گفتگو داشتیم.

*شما تهیه کننده برنامه دیگری هم هستید درباره سینما، آن را
برای مخاطبان ما معرفی می کنید؟

-بله «ایران سینما» برنامه تازه ای است درباره معرفی سینمای
کشورمان بعد از دهه ۸۰ میلادی برای مخاطبان خارجی که ممکن است اطلاعات اندکی در باره این سینما داشته باشند. هر قسمت آن ۱۵ دقیقه است و پنجشنبه ۱۳ دی ۱۳۹۷ اولین
قسمت آن روی آنتن رفت.

*هدف از این برنامه چیست؟

-بررسی فیلم هایی که وجه بین المللی دارند و دلیل مهمی برای شناخت
مخاطبان جهانی سینما از سینمای ایران هستند؛ فیلم های مهمی که با تغییر رویه در
ساختار کلی سینمای ایران تبدیل به دروازه ورود به عرصه جهانی شدند. فیلم هایی
مانند ناخدا خورشید، خانه دوست کجاست؟، دونده و پاشو غریبه کوچک.

کارشناس ها و منتقدانی که مهمان برنامه هستند، ویژگی های
این آثار را معرفی می کنند و دلایل
استقبال جهانی از آن دوره را بازشناسی می کنند.

*چه تفاوت هایی را مدنظر دارید که برای مخاطب خارجی جذاب
است؟

-فیلم های سینمای ایران بعد از انقلاب به صورت جدی تری بر
اساس فاکتورهای فرهنگی و انسانی تولید می شوند آثاری مثل فیلم های کیارستمی یا
مجیدی. در چنین سینمایی فاکتورهای گیشه پسند و معمول در سینمای جهان که اساسا می توانند
خیلی سطحی باشند سکس، خشونت تکان دهنده، الگوهای رفتاری غیرانسانی و غیر ارزشی
دیده نمی شود از این رو چنین سینمایی فقط مبتنی بر فرهنگ ایران است و
طبعا سینمایی است که معرفی درست تری از فرهنگ و روابط آدم های قصه اش در جهان از
خود ارائه می دهد از این رو می تواند دلیل استقبال مخاطبان در عرصه جهانی از
سینمای ایران باشد.